Alle kabels vernieuwd. Verder heb ik een uitlaatspruitstuk met dubbele pijp gemonteerd en een europees inlaatspruitstuk met een 34 mm ipv een 32 carburateur. Ik heb nog getwijfeld om het vliegwiel te laten afdraaien, dit heb ik niet gedaan omdat ik me heb laten overhalen omdat dat nog altijd kon.

 De versnellingsbak heb ik ook gereviseerd want die sprong uit z’n 1.  Gelukkig heb ik dat gedaan want wat was nu het ge val. Van 2^e versnellingstandwiel was een tand afgebroken (tja die Amerikanen kunnen ook niet schakelen) die tand heeft ervoor gezorgd dat 1 sinchromesring met  veer geheel verpulvert werd,  het tandwiel welke een geheel vormt met de in gaande as van de koppeling  flink werd beschadigt. Na deze horror aanschouwd te hebben werd het me duidelijk dat dit geen goedkoop grapje werd. Na geïnformeerd te hebben naar een (gereviseerde)vervangingsbak of een nieuwe toch maar besloten om de bak zelf te reviseren. Nieuwe tandwielen , as, pakkingen en lagers gekocht. Aan onderdelen toch z’n fl. 900.00. Veel gelezen in het werkplaatshandboek en beginnen maar. Het schoonmaken heeft veel tijd gekost omdat het

moeilijk was om al het messinggruis van de sinchromesring (het leek soms wel of ik een goudzoeker was)  te verwijderen. 

Toen het monteren, door onervarenheid (deskundigheid) nog even het belthouse kapot gedraaid (gescheurd doordat de enigste revet niet goed op z’n plaats zat). Inmiddels had ik de motorruimte gespoten (fel rood) en de motor erin gehangen. Nu ik toch bezig was nieuwe drukgroep en koppelingsplaat gemonteerd. En toen was de bak aan de beurt. Wat een kl…… karwei. Kreeg het in eerste instantie niet voor elkaar. Bleek dat het kachelpijpje onder het inlaatspruitstuk tegen het schutbord kwam waardoor er te weinig ruimte vrij kwam. Het pijpje verwijderd en de motor steunen los gedraaid en nu lukte het wel. Hoera !!!!!  Alles weer van de aandrijving met nieuwe hardyschijf gemonteerd. Uitlaat met nieuwe 2pijps voorpijp gemonteerd, hangt er mooi onder. Op naar de eerste klappen van de motor.

 

Voordat ik verder ga met mijn verhaal wil eerst Walter van der Vliet noemen want die heb ik via internet door onze gezamenlijke hobby cq verslaving ontmoet. Hij is mijn vraagbaak en steun als ik het niet meer zie zitten. Deze kerel weet eigenlijk alles van een Fiat Spider, heeft al verschillende projecten zowel op motorisch gebied als optisch uitgevoerd en is een groot bewonderaar van Guy Croft. Guy Croft  is de goeroe op  het gebied van de fiat lancia motoren met dubbele nokkenassen, je moet maar eens  kijken op zijn homepage www.guy-croft.com waar als  je geïnteresseerd bent in het motorisch gedeelte een wereld voor je open gaat.

 

Nu verder met mijn verhaal,  de eerste klappen lieten toch wel wat op zich wachten, ik kreeg hem dus niet aan de praat. Omdat ik ondertussen Walter van der Vliet had ontmoet, heb ik zijn aangeboden hulp graag aanvaard. Er waren 2 dingen aan de hand, 1^e  stond de ontsteking op de verkeerde cilinder afgesteld mijn fout. En ten 2^e zat het vervroeger mechanisme waar ik in mijn onwetendheid het bestaan niet van wist hartstikke vast. Omdat ik het bestaan ervan niet wist had ik dat ook niet schoongemaakt. Voor degene die het bestaan hiervan ook niet weten, het mechanisme zit onder de plaat waar de contactpuntjes zitten. We hebben alles los gemaakt en Walter heeft de ontsteking afgesteld, ondertussen had ik al de dubbele contactpuntjes vervangen door een enkele.  Nu was het grote moment aangebroken en met nog oude bougies uit mijn alfa liep de motor, HIJ LEEFT.  Dit was voor mij natuurlijk een groot moment en spannend ook of er iets lekte of tikte of gewoon iets niet normaals.  Maar niets van dit alles, de motor liep voor zover een motor met een niet afgestelde carburateur, oude bougies en contactpunt mooi kan lopen, mooi. Het klikt misschien arrogant maar dit was de eerste keer dat ik mezelf een schouderklopje heb gegeven en een flinke borrel erop genomen heb.

 

De eerste rit in de wijk (bezienswaardigheid, je doet er wel lang over he?? Ja, ja, ja) verliep met een halve hartaanval, omdat ik de versnellingbak ook had gereviseerd was het ook spannend hoe die zou werken, bij de versnellingsbak kwam een ratelend geluid vandaan. De auto stil gezet en gekeken, gelukkig was het maar een stekker die tegen de aandrijving kwam, een pak van mijn hart. Ook de startmotor vertoonde kuren, hij werkte niet altijd, dan weer niet en dan weer wel. Ik had de startmotor wel uitelkaar gehad en schoongemaakt en daarbij was me niets opgevallen. Omdat een startmotor niet goedkoop is, gedemonteerd en weer uitelkaar gehaald, contacten extra schoongemaakt, en getest, de startmotor opzich doet het goed, het moest aan het relais liggen. Weer geïnstalleerd en hij deed het weer, een paar keer dan. Het voorgaande heb ik een paar keer herhaald, iedereen die ooit de startmotor bij de Spider heeft geïnstalleerd weet dat dit geen karweitje is die je zo even doet (moeilijke bereikbaarheid), tot ik er wel erg van begon te balen heb ik een nieuwe startrelais gekocht en nu werkt hij perfect. Dacht ik.  Zie verder in mijn verhaal.

Vervolgens ben ik de Spider gaan opbouwen, een volgens velen een onbegrijpelijke actie daar hij nog niet gespoten is. Ik heb ondertussen al heel wat verhalen gelezen van gerestaureerde auto’s waar nadat ze gespoten zijn velen correcties aan de carrosserie zijn uitgevoerd, met schade aan het spuitwerk, omdat verschillende onderdelen niet meer pasten.

DEEL 3

Een tand van 2e versnellingstandwiel, een restant van een synchromesring en een restant van een veer voor de synchromesring